وب سایت ها یا پایگاه های اینترنتی از روش های مختلفی برای کسب رضایت کاربران یا مخاطبان جهت جمع آوری اطلاعات شخصی آنها استفاده می کنند. این امر که کاربران چه زمانی این اجازه را بدهند و اینکه چه زمانی به سادگی بگویند “نه” بسیار حائذ اهمیت است. ناگفته نماند که متأسفانه به دلیل فقدان قوانین بازدارنده در زمینه ارسال هرزنامه و ایمیل های ناخواسته در سیستم قضایی کشور، سودجویان اینترنتی همین مرز و بوم به دفعات نامه های تبلیغاتی و هرزنامه را روانه صندوق های پست الکترونیک کاربران ایرانی می نمایند.
به طور معمول سایت ها دو روش را برای رضایت یا عدم رضایت کاربران مبنی بر استفاده و جمع آوری اطلاعات شخصی در نظر می گیرند. این روش ها عبارتند از Opt-in و Opt-out. این مطلب به بیان تمایز بین این دو روش می پردازد.
Opt-in چیست؟
زمانی که یک شرکت از روش بازاریابی Opt-in استفاده می نماید، مصرف کننده یا کاربر باید رضایت خود را مبنی بر دریافت اطلاعات محصول، خدمات و اخبار آن شرکت، یا دادن اطلاعات شخصی و اطلاعات تماس به شخص سوم (مؤسسات و شرکت های دیگر همکای یا طرف قرارداد با آن شرکت) اعلام نماید. عموماً مصرف کننده یا کاربر باید روی جعبه های فرم بخصوصی کلیک کرده و آنها را تیک نموده، یا به شرکت ایمیل زده و رضایت خود را مبنی بر استفاده از اطلاعات شخصی خود برای شرکت اعلام نماید.
Opt-out چیست؟
زمانی که یک شرکت از خط مشی Opt-out استفاده می کند، خط مشی حفاظت از حریم خصوصی کاربران (Privacy Policy) آن شرکت بر این اساس است که فرض بر آن است که کاربر به طور پیش فرض علاقمند به در اختیار گذاشتن اطلاعات شخصی خود بوده یا به عبارتی بابت استفاده از اطلاعات شخصی توسط شرکت یا شخص سوم (شرکت ها و مؤسسات مرتبط یا طرف قرارداد با شرکت) رضایت دارد، مگر اینکه اصطلاحاً Opt-out کرده یا درخواست لغو استفاده از اطلاعات شخصی توسط شرکت یا مرتبطین آن را داشته باشد. نیز ممکن است شرکت ها این امکان را برای کاربران فراهم آورند تا لغو دسترسی اشخاص ثالث و شرکت های مرتبط به اطلاعات شخصی خود را درخواست نمایند. برخی شرکت ها فرآیند Opt-out را با قرار دادن جعبه تیک خورده در فرم ثبت نام مبنی بر اینکه “شرکت می تواند اطلاعات تکمیلی و اخبار برای کاربر ارسال نماید” تسهیل می نمایند. بدین ترتیب کاربر با برداشتن تیک از جعبه Opt-out شده یا از فهرست مشترکین خارج می شود. برخی شرکت ها فرآیندی پیچیده تر دارند، بدین گونه که کاربر برای خارج شدن از فهرست بازاریابی باید با شرکت مکاتبه نموده یا با آنها تماس تلفنی داشته باشد.
گروه های کسب و کار تجاری روش دوم یا Opt-out را بیشتر ترجیح می دهند، چراکه در این حالت جمع آوری اطلاعات مشتریان و کاربران راحت تر است. در بسیاری از کسب و کارها فروش اطلاعات مشتریان به شرکت ها و مؤسسات دیگر جزو استراتژی های تجارت محسوب می شود که این خود نگرانی هایی برای مصرف کنندگان که از این استراتژی بی خبرند یا تمایل به دریافت چنین اطلاعاتی ندارند ایجاد می کند. نمونه هایی از این استراتژی را در سازمان نظام پزشکی (فروش شماره تلفن همراه پزشکان به شرکت ها و مؤسسات)، و شرکت های خودروسازی می توان یافت.
امیدوارم مطلب فوق مورد استفاده دوستان و علاقمندان به بازاریابی و تجارت الکترونیک قرار گرفته باشد.
مجله اینترنتی پورتال یو تجارت
